285. Wspomnienia z martwego domu Fiodor Dostojewski

Ilość stron: 209

Wydawnictwo: MG

Rok wydania: 2017

Ocena: 7/10

   Szlachcic Aleksander Pietrowicz został skazany na dziesięć lat robót za morderstwo swojej żony. Opisuje swój pobyt w więzieniu począwszy od pierwszego dnia, na ostatnim kończąc. Pierwsze dni były trudne, gdyż współwięźniowie oceniali go i czuł nieprzychylne spojrzenia na każdym kroku. Wykluczenie brało się stąd, że należał do stanu szlacheckiego, a w ostrogu przebywali głównie chłopi, którzy nie tolerowali jego pochodzenia. Zatem Aleksander od samego początku czuł się wyobcowany, przez co odbywanie kary było jeszcze gorsze. Mężczyzna jednak starał się ignorować pogróżki i płynącą nienawiść. Były "pan" podchodził do reszty więźniów z dystansem, nie narzucał się im swoim towarzystwem, chyba że ktoś wyraził chęć rozmowy z nim. 

  W 1849 roku Fiodor Dostojewski został skazany na śmierć przez rozstrzelanie, lecz w ostatnim momencie car zmienił wyrok na więzienie i ciężkie roboty. Odbyte tam cztery lata stały się inspiracją do napisania i wydania powieści "Wspomnienia z martwego domu". Autor skupił się przede wszystkim na dokładnych opisach codziennej katorgi, relacjach między więźniami oraz ich losach. Sami skazańcy niechętnie opowiadali o swojej przeszłości, gdyż było to zbyt bolesne. Paradoksalnie w więzieniu panował ruch, ciągle przybywali nowi, jedni kończyli karę, a jeszcze inni zwyczajnie umierali. Aleksander wspomina kilku towarzyszy, którzy w jakiś sposób się wyróżniali. Mowa tutaj o Nurrze i Aleju, który spał obok niego. Fiodor Dostojewski porusza kwestię nadziei, moralności, cierpliwości i pracy.

   "Wspomnienia z martwego domu" skupiają się na ludzkiej psychice i tym, jak człowiek radzi sobie w ekstremalnych warunkach. Uważam, że jest to wyjątkowy utwór, który zapada w pamięć i zmusza do refleksji.

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję wydawnictwu MG