339. Królestwo popiołów Sarah J. Maas

Ilość stron: 735+510
Wydawnictwo: Uroboros
Rok wydania: 2019
Ocena: 9/10



     Aelin Galathynius została pojmana przez złą królową Maeve, która każdy kolejny dzień jej życia zamienia w piekło. Poddaje ją wymyślnym torturom, które mogłyby złamać niemal każdego. Książę Fae i jednocześnie towarzysz, nie zaprzestaje poszukiwać swojej ukochanej, mimo że czas nieubłaganie ucieka. Rowan zrobi wszystko i stoczy niejedną bitwę, by tylko odzyskać Aelin. 
       "Szklany tron", to seria, która rozpoczęła moją przygodę z twórczością Sarah J. Maas. Każdy kolejny tom czytałam z takim samym zainteresowaniem i przeżywałam losy bohaterów. Dlatego świadomość, że ta seria dobiega końca nie działała na mnie optymistycznie. Postanowiłam zatem jak najdłużej delektować się przygodami Aelin. W przypadku recenzji "Królestwa popiołów" nie ma sensu skupiać się na dokładnym przybliżeniu fabuły, gdyż dla osób, które nie sięgnęły jeszcze po ten tom, mógłby to być duży spojler. Dlatego skoncentruję się na moich wrażeniach z lektury. Po dramatycznym zakończeniu poprzedniego tomu długo zastanawiałam się, jak autorka zdecyduje się poprowadzić dalej tę historię. Niektóre zabiegi udało mi się przewidzieć, inne były totalnym zaskoczeniem. Całość ma ponad tysiąc stron, więc każdemu z bohaterów zostało poświęcone sporo czasu. Akcja właściwa nie kręci się już tylko wokół miłości Aelin i Rowana, ale także dużo czytamy o Manon, Dorianie, Aedionie, Chaolu, Yrene, Lorcanie, Elide. Na przestrzeni tych kilku tomów, każda z tych postaci przeszła większą lub mniejszą przemianę. Każdą z nich za coś kocham, lubię i szanuję. Każda z nich coś poświęciła dla większego dobra, dla lepszego jutra. Nie zawsze zgadzałam się z wizją Sarah J. Maas, często złościłam się o to, jakie kłody rzuca pod nogi moim ulubionym bohaterom. Były także chwile podniosłe, wzruszające, zabawne, a nawet przerażające. Cieszę się, że wątki zostały zgrabnie poprowadzone do końca i rozwiązane. Co prawda, niektóre z nich mi się dłużyły albo wzbudzały zniecierpliwienie, ale jak wiadomo, nic nie jest doskonałe. To, co zdecydowanie zachwyci każdego czytelnika to warsztat pisarski autorki, który z powieści na powieść jest coraz lepszy. Lekki styl, wspaniała kreacja bohaterów i epicka historia sprawia, że nie da się oderwać od czytania. Każdy kolejny rozdział przynosił wiele skrajnych emocji i wzmagał moją ciekawość. Zwroty akcji niejednokrotnie przyspieszały bicie serca, a interakcje bohaterów wywoływały uśmiech na twarzy. Tak jak mogłam przypuszczać, zakończenie było zaskakujące i godne pióra Maas!
      "Królestwo popiołów" to wspaniałe zwieńczenie serii, która zachwyciła czytelników na całym świecie. Aby się o tym przekonać, należy po raz ostatni zagłębić się w ten fantastyczny świat i spotkać się z bohaterami, którym kibicowaliśmy przez sześć części. Ze swojej strony gorąco polecam i zachęcam się do zapoznania z losami Aelin Galathynius i jej przyjaciół.

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję wydawnictwu Uroboros

Komentarze

  1. Jak na razie przeczytałam cztery pierwsze tomy, ale nie mogę się doczekać, aż sięgnę po kolejne. :D

    Pozdrawiam,
    Jools and her books

    OdpowiedzUsuń
  2. Zgadzam się, że to świetne zakończenie, choć przyznam szczerze, że mam cichą nadzieję, że może nie do końca opuszczamy ten świat i autorka pokusi się o jakiś króciutki spin-off, który pokazałby nam, jak sytuacja bohaterów wygląda ileś tam lat później.

    OdpowiedzUsuń
  3. Ta seria była niemożliwa. Na każdym kroku zaskakuje. Jest to jedna z moich ulubionych serii. I jeszcze nie raz do niej wrócę. Mam niemałą nadzieję na ciąg dalszy��

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz